"Μουρμουρητό" Abstract
Διαδραστικό "μουρμουρητό", τυχαίο ή/και με χρήση του ποντικιού.
Υπολογιστής : Περιμένουμε λίγο και αφήνουμε το μουρμουρητό να ξεδιπλωθεί ή/και κουνάμε το ποντίκι πάνω στο σκίτσο μας για να μας ακολουθήσει ο χορός. Κάνοντας κλίκ "τρομάζουμε" τα ψαρόνια και μετά από λίγο επιστρέφουν σε σχηματισμούς.
Mobile : κάνουμε tap το δάχτυλό μας για να τρομάξουμε το μουρμουρητό, ή αγγίζουμε απαλά κάποιο μέρος του σκίτσου ώστε να μας ακολουθήσει ο χορός. Καλύτερα φέρτε το κινητό σεπλάγια θέση.
H τυχαιότητα παίζει μεγάλο ρόλο. Μπορούμε να το παρακολουθήσουμε πολλές φορές, Ποτέ δεν θα έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα
Το ψαρόνι (επιστημονική ονομασία στούρνος ο κοινός) είναι είδος πουλιού που ανήκει στο γένος Στούρνος, που ανήκει στην οικογένεια Sturnidae. Τα είδη του γένους αριθμούν περίπου 55. Τα ψαρόνια ζουν και αναπαράγονται σχεδόν όλο το χρόνο στην βόρεια και κεντρική Ευρώπη, στην νότια Αυστραλία και στην βόρεια και Κεντρική Αμερική. Το χειμώνα τα ψαρόνια ζουν στη νότια Ευρώπη και στην Ασία. Η Ευρώπη έχει μεταναστευτικά ψαρόνια λόγω των παγετών. Στην Ελλάδα έρχονται τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο γιατί αυτή η εποχή για τα ψαρόνια είναι η κατάλληλη επειδή δεν τους αρέσει η ζέστη, αλλά ούτε και το πολύ κρύο.
Το ψαρόνι στην Ελλάδα είναι γνωστό και ως γκάρκουλο, γκαραβέλι ή ζαραβέλι, χειμώνι, μαυροπούλι και στην Κύπρο ως λαζούρι. Το μήκος του είναι περίπου από 20 ως 22 cm και το βάρος του είναι για μεν το αρσενικό 80 gr και στο θηλυκό 76 gr κατά μέσο όρο.
Τα ψαρόνια τρέφονται με σκουλήκια, αράχνες, είδη γεωσκωλήκων, μήλα, αχλάδια, κεράσια, σταφύλια και άλλους καρπούς. Αντίστοιχα το ψαρόνι αποτελεί τροφή για νυφίτσες, αλεπούδες, σκαντζόχοιρους και έμπειρα γεράκια. Τέλος τα ψαρόνια αρχίζουν να αναπαράγονται από τις αρχές της άνοιξης ως τις αρχές του καλοκαιριού.
To "μουρμουρητό" αναφέρεται στο φαινόμενο που προκύπτει όταν εκατοντάδες, μερικές φορές χιλιάδες ψαρόνια πετούν σε στροβιλισμένα, περίπλοκα συντονισμένα μοτίβα διαμέσω του ουρανού.
Ίσως έχετε παρακολουθήσει μουρμουρίσματα, κάτι ιδιαίτερα όμορφο, αλλά όχι και τόσο συχνό φαινόμενο.
Η ομορφιά είναι όλα τα σχετικά με την επιστήμη. Πώς ακριβώς τα ψαρόνια καταφέρνουν να πετούν με τόσο εκπληκτικά συντονισμένο τρόπο;
Πριν από λίγα χρόνια, ο Τζορτζ Φ. Γιάνγκ και οι συνάδελφοί του διερεύνησαν την «αξιοσημείωτη ικανότητα των ψαρονιών να διατηρούν τη συνοχή ως ομάδα σε εξαιρετικά αβέβαια περιβάλλοντα και με περιορισμένες, θορυβώδεις πληροφορίες» - μια ωραία περιγραφή του τι συμβαίνει.
"Ήξερα ήδη ότι τα ψαρόνια δίνουν προσοχή σε έναν καθορισμένο αριθμό γειτόνων τους στο κοπάδι" (young), ανεξάρτητα από την πυκνότητα των κοπαδιών - επτά, για να είναι ακριβές. Η νέα τους συνεισφορά ήταν να καταλάβουν ότι «όταν υπάρχει αβεβαιότητα στην αίσθηση, η αλληλεπίδραση με έξι ή επτά γείτονες βελτιστοποιεί την ισορροπία μεταξύ της συνοχής της ομάδας και της ατομικής προσπάθειας».
Ο Young ανέλυσε ακίνητες φωτογραφίες από τα ψαρόνια κατά την πτήση (μέγεθος κοπαδιών από 440 έως 2.600), στη συνέχεια χρησιμοποίησε μια εξαιρετικά μαθηματική προσέγγιση και θεωρία συστημάτων για να καταλήξει στο συμπέρασμά τους. Εστιάζοντας στην ικανότητα των πουλιών να διαχειριστούν την αβεβαιότητα, διατηρώντας παράλληλα τη συναίνεση, ανακάλυψαν ότι τα πουλιά το επιτυγχάνουν (με τη λιγότερη προσπάθεια) όταν κάθε πουλί προσεγγίζει επτά γείτονες.
Ακολουθώντας αυτόν τον ρόλο των επτά, λοιπόν, τα πουλιά αποτελούν μέρος ενός δυναμικού συστήματος στο οποίο τα μέρη συνδυάζονται για να φτιάξουν ένα σύνολο με αναδυόμενες ιδιότητες - και ένα αποτέλεσμα μουρμουρίσματος.
Είναι απίστευτα όμορφο.